همشهری آنلاین - فاطمه شعبانی: بعدها که عاقل‌تر شدیم و نظام آموزشی کمی پیشرفت کرد به ما القا کردند بر همه ما واضع و مبرهن است که ثروتی که از آن در راه خدمت به بشریت استفاده شود، بسیار بهتر از دانشی است که برای کشتار انسان‌ها استفاده شود، مانند دانشمندی که علم خود را برای ساخت بمب‌های اتمی و شیمیایی به کار می‌بندد! اما سوای انشاء دوران مدرسه هستند و بوده‌اند کسانی که ثروت خود را در راه علم وقف کرده‌اند و بعد از سال‌ها که از مرگشان گذشته است، ذکر خیرشان ورد زبان‌هاست و باقیات‌الصالحاتی از خود به جا گذاشته‌اند. اگرشما کودکی در منزل داشته و شب و نیمه‌شبی نیاز به دکتر متخصص پیدا کرده باشید گذرتان به تنها بیمارستان تخصصی کودکان در منطقه شرق تهران افتاده است که بر پیشانی خود نام یک واقف را یدک می‌کشد. این بار سراغ این بیمارستان رفتیم تا از تاریخچه آنجا مطلع شویم.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
ساخت بیمارستان
هزار سال پیش نیست، حتی خیلی از هم‌نسلی‌های من یادشان است بچه‌هایی که بر اثر فلج اطفال برای همیشه زمینگیر می‌شدند یا وبا، آبله، سرخک و اسهال و استفراغ خیلی از کودکان را در همان سال‌های اولیه زندگی به آغوش خاک می‌سپرد. در آن سال‌ها کسانی بودند که دغدغه این بچه‌ها را داشته‌اند. مرحوم «منشی‌باشی بهرامی» از آن مردان نیک روزگار که از نزدیکان دربار قاجاریه بوده و با وجود برخودار بودن از مال و مکنتی فراوان اما حسرت داشتن اولاد بر دلش بوده است. از آنجا که از مرگ گریزی نیست، آقای منشی‌باشی قبل از فوت به برادرش سرهنگ «یوسف بهرامی» وصیت می‌کند: «حالا که من اولادی ندارم قطعه زمینی در شرق تهران برای ساخت بیمارستانی برای مداوای کودکان بیمار وقف می‌کنم و تو بعد از من پیگیر ساختنش باش.»
مرحوم سرهنگ یوسف بهرامی هم وصیت برادر را عملی می‌کند و علاوه بر هزینه دارایی مرحوم منشی‌باشی بهرامی از اموال خود نیز برای ساخت این بیمارستان استفاده می‌کند. ساخت بیمارستان مدتی طول می‌کشد و در نهایت در سال ۱۳۳۷ به بهره‌برداری می‌رسد. این بیمارستان ابتدا با ۷۵ تخت دایر می‌شود و به بیماران خدمات ارائه می‌دهد اما در مرحله بعد یعنی در سال ۱۳۵۴ با افتتاح بخش جراحی و تحت ریاست آقای دکتر «ولی اله محرابی» ادامه فعالیت می‌دهد که همزمان کلینیک دیالیز هم شروع به کار می‌کند و روزانه پذیرای تعداد زیادی از کودکان از محله‌های دور ونزدیک می‌شود.
جنگ در بیمارستان!
داستان بیمارستان کودکان بهرامی به این راحتی‌ها ختم به خیر نمی‌شود. جنگ شهرها در خاطر خیلی از مردم مانده است و موشک‌هایی که‌گاه و بیگاه بر دل شهر تهران می‌نشست. در آخرین ماه‌های جنگ تحمیلی در تاریخ ۱۷ فروردین ۱۳۶۷ بیمارستان بهرامی مورد اصابت موشک بعثی قرار می‌گیرد طوری که قسمت اعظم بیمارستان تخریب و ۴ نفر از کارکنان به همراه ۲ تن از فرزندانشان که در مهدکودک بیمارستان نگهداری می‌شدند، شهید می‌شوند که این قضیه باعث جریحه‌دار شدن احساسات عمومی می‌شود. یک ماه بعد بیمارستان در بخش‌های باقیمانده از آثار تخریب فعالیت خود را از سر می‌گیرد ولی در نهایت با تخریب کلی ساختمان و هزینه دولت بیمارستان در شهریور ماه ۱۳۷۶ با ۱۸۰ تخت مصوب و ۱۲۰ تخت فعال شروع به کار می‌کند. این بیمارستان که در منطقه شرق تهران قرار گرفته است، روزانه پذیرای کودکان بیمار و غالباً از خانواده‌های بی‌بضاعت شرق تهران و شهرهای استان‌های همجوار است.
شهدای بیمارستان
«حیدر صغیری» ۶۱ سال سن دارد و از سال ۶۰ در خیاطخانه بیمارستان کودکان بهرامی مشغول به کار و درواقع از قدیمی‌ترین کارکنان بیمارستان است که روزهای موشکباران را به خاطر دارد. او از آن روزها این‌طور یاد می‌کند و می‌گوید: «فروردین ۱۳۶۷ بود که بیمارستان موشک خورد آن شب من سر کار نبودم از آنجا که خیاط خانه و آشپزخانه بیمارستان کنار هم بودند و موشک به آشپزخانه بیمارستان اصابت کرده بود. اقوام و برادرهایم خیال می‌کردند که من سرکار هستم، چون آن زمان در همه خانه‌ها تلفن نبود و امکان خبر گرفتن از همدیگر سخت بود، بندگان خدا هراسان به در بیمارستان رفته بودند تا جویای سلامتی من شوند. خودم فردا صبح که به سرکارآمدم با صحنه‌های دلخراشی روبه‌رو شدم که هیچ‌وقت از خاطرم نمی‌رود از جمله وقتی داشتند با خودروهای سنگین خرابی‌ها را بر می‌داشتند یکی از شهدا را از گوشه حیاط در آوردند که این موجب جریحه‌دار شدن احساسات همه شد. پنج نفر از همکاران ما در این موشکباران شهید شدند به اسامی شهید «دهخوار قانی»، شهید«گندمی»، شهید «شمس الدینی»، شهید« اکبری» و «شهرآبادی» و ۲ کودک هم به نام‌های «نوری» و «ضیایی» که فرزندان کارکنان بیمارستان بودند و در قسمت مهدکودک نگهداری می‌شدند. موشک خوردن این بیمارستان و شهادت این همکاران خصوصاً ۲ کودک بی‌دفاع بازخورد زیادی در کل کشور وجوامع بین‌المللی داشت.»
صغیری یادی هم می‌کند از زمان جنگ که علاوه بر دوخت‌ودوز مایحتاج بیمارستان برای جبهه هم ملحفه می‌دوختند و گاهی چرخ خیاطی را به حیاط بیمارستان می‌آوردند و گونی سنگری می‌دوختند و به جبهه می‌فرستادند.
حال این روزهای بیمارستان
بیمارستان کودکان بهرامی اکنون بخش‌های مختلفی نظیر بخش داخلی، بخش داخلی نوزادان، جراحی، عفونی، جراحی نوزادان، بخش اورژانس، بخش NICU، بخش دیالیز، بخش PICUـ بخش تالاسمی است. همچنین درمانگاه‌های فوق تخصصی قلب، کلیه، اعصاب، جراحی مغز و اعصاب ـ نوزادان ـ خون‌ـ غددـ ایمونولوژی – جراحی – گوارش – عفونی و درمانگاه‌های تخصصی داخلی – ارتوپدی ـ –ENT روانپزشکی هریک خدمات تخصصی به مراجعان ارائه می‌کنند. این میان رادیولوژی‌ـ آزمایشگاه – سونوگرافی – فیزیوتراپی –گفتار درمانی ـ شنوایی‌سنجی کار درمانی ـ داروخانه رژیم درمانی‌ـ اسپیرومتری و آندوسکوپی هم به‌عنوان واحدهای پاراکلینیک بیمارستان به حساب می‌آیند. کودکان بیمار سرطانی که نیازمند مراقبت و درمان خاص می‌باشند و رنج ودرد بیماری وهزینه‌های درمان خانواده ایشان را در شرایط سخت و فشار روحی قرار داده است به کمک مالی و روحی نیاز دارند که واحد مددکاری و انجمن محک این وظیفه را انجام می‌دهند ولی این بیماران معصوم همچنان نیازمند یاری و کمک مردم و انجمن‌های خیریه است.
--------------------------------------------
منتشر شده در همشهری محله منطقه ۸ به تاریخ ۱۳۹۳/۲/۱
نظر شما